เทคนิคการกล้ำสัญญาณที่เหมาะสมสำหรับโครงข่ายคอมพิวเตอร์เฉพาะที่แบบไร้สาย ในช่องสัญญาณที่มีการจางหายแบบเรลีย์โดยใช้แบบจำลองห่วงโซ่มาร์คอฟแบบไม่ต่อเนื่อง An optimal modulation technique for Wireless Local Area Networks on One-Path Rayleigh fading channel By Using Discrete Markov Chain model

Abstract

บทความวิจัยฉบับนี้นำเสนอถึงการหาเทคนิคการกล้ำสัญญาณที่เหมาะสมสำหรับโครงข่ายคอมพิวเตอร์เฉพาะที่แบบ ไร้สาย (Wireless Local Area Networks) ในช่องสัญญาณมีการจางหายแบบเรลีย์โดยใช้แบบจำลองห่วงโซ่มาร์คอฟแบบไม่ ต่อเนื่อง เพื่อปรับปรุงสมรรถนะของโพรโทคอล CSMA/CA (Carrier Sense Multiple Access with Collision Avoidance) ตามมาตราฐานของ IEEE802.11a ซึ่งเทคนิคการกล้ำสัญญาณที่เราพิจารณาในบทความวิจัยฉบับนี้คือ BPSK QPSK 16-QAM 64-QAM และ 256-QAM ซึ่งการเปรียบเทียบสมรรถนะของเทคนิคการกล้ำสัญญาณแต่ละแบบ เราจะใช้ค่าวิสัยสามารถ (Saturated throughput) ของระบบเป็นตัวชี้วัด จากผลการวิเคราะห์เชิงตัวเลขแสดงให้เห็นว่าเทคนิคการกล้ำสัญญาณแบบ BPSK และ QPSK มีสมรรถนะที่ดีกว่าเมื่อเทียบกับเทคนิคการกล้ำสัญญาณแบบ 16-QAM 64-QAM และ 256-QAM ใน ช่องสัญญาณมีการจางหายแบบเรลีย์ เมื่อเราพิจารณากรณีที่ค่าความเร็วในการส่งข้อมูล (Bit Rate) และค่ากำลังงานเฉลี่ยของ สัญญาณต่อค่ากำลังงานเฉลี่ยของสัญญาณรบกวนต่อบิท (Eb/No) ที่เท่ากัน