สถานสงเคราะห์คนชรา: การพัฒนาการจัดการดูแลตามวิถีพุทธ

Abstract

สถานสงเคราะห์คนชราเป็นสถานบริการที่รัฐจัดตั้งขึ้นเพื่อช่วยเหลือดูแลผู้สูงอายุที่ได้รับความเดือดร้อนพึ่งตนเอง ไม่ได้ให้มีที่พึ่งสุดท้ายของชีวิต งานวิจัยนี้มีความมุ่งหมาย เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาและสภาพปัจจุบันของการจัดการดูแล ผู้สูงอายุในสถานสงเคราะห์คนชราฯ สภาพปัญหาและแนวทางการจัดการดูแลผู้สูงอายุตามวิถีพุทธของสถานสงเคราะห์คนชราฯ และพัฒนาการจัดการดูแลผู้สูงอายุตามวิถีพุทธของสถานสงเคราะห์คนชราภูมิภาคตะวันตก ศึกษาจากสถานสงเคราะห์คนชรา 3 แห่ง เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลด้วยการสังเกต การสัมภาษณ์ การสนทนากลุ่ม และการประชุมเชิงปฏิบัติการ เลือก กลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงจำนวน 109 คน ได้แก่ กลุ่มผู้รู้ 35 คน กลุ่มผู้ปฏิบัติ 34 คน และกลุ่มผู้เกี่ยวข้อง 40 คน การตรวจสอบ ข้อมูลใช้การตรวจสอบแบบสามเส้า วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีพรรณนาวิเคราะห์ การพัฒนาการจัดการดูแลผู้สูงอายุตามวิถีพุทธในสถานสงเคราะห์คนชราภูมิภาคตะวันตกนั้นมีความมุ่งหมายเพื่อที่จะ ปรับเปลี่ยนภาพลักษณ์และฐานคิดจากสถานสงเคราะห์คนชราให้เป็นสถานแห่งการสั่งสมเสบียงบุญบนวิถีแห่งการฝึกฝนความ เป็นผู้ตื่น ผู้รู้ ผู้เบิกบานด้วยการจัดบรรยากาศและปัจจัยเกื้อหนุนให้เอื้อต่อการสั่งสมบุญตามหลักบุญกิริยาวัตถุ 3 ผู้สูงอายุดำรงชีวิต อยู่ในสถานสงเคราะห์เพื่อ สั่งสมบุญและปฏิบัติธรรม เพื่อเตรียมตัวก่อนตายอย่างสงบ เย็น และเป็นสุข ในการพัฒนาการจัดการ ดูแลผู้สูงอายุตามวิถีพุทธในสถานสงเคราะห์คนชรานั้นแบ่งการดำเนินการพัฒนาออกเป็น 2 ส่วนคือ 1) การบริหารจัดการตาม วิถีพุทธนำหลักอริยสัจ 4 อิทธิบาท 4 พรหมวิหาร 4 และสังคหวัตถุ 4 เป็นฐานคิดในการบริหารจัดการ 2) การบริการดูแล ผู้สูงอายุตามวิถีพุทธ นำหลักบุญกิริยาวัตถุ 3 และสัปปายะ 7 มาเป็นฐานคิดในการบริการดูแล โดยจะต้องมีอนุศาสนาจารย์ เป็นผู้รับผิดชอบหลักในการจัดกิจกรรมตามวิถีพุทธจึงจะเกิดผลเป็นการพัฒนาการจัดการดูแลผู้สูงอายุตามวิถีพุทธที่สามารถ ตอบสนองความต้องการทางจิตวิญญาณของผู้สูงอายุได้อย่างแท้จริง