แนวทางการส่งเสริมแรงจูงใจในการทำงานประจำสู่งานวิจัยของพนักงาน มหาวิทยาลัยสายสนับสนุน มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสิ่งที่เอื้อต่อการทำวิจัยและแรงจูงใจในการทำวิจัยของพนักงานมหาวิทยาลัย สายสนับสนุน 2) เปรียบเทียบแรงจูงใจในการทำวิจัยของพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) วิเคราะห์สิ่งที่เอื้อต่อการทำวิจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการทำวิจัยของพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน และ 4) ศึกษา แนวทางการส่งเสริมแรงจูงใจในการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย คือ พนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน ของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม จำนวน 127 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว การวิเคราะห์ความแตกต่างเป็นรายคู่ ค่าสัมประสิทธิสหสัมพันธ์ การ ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1. สิ่งที่เอื้อต่อการทำวิจัยของพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม อยู่ในระดับปานกลาง และแรงจูงใจในการทำวิจัยอยู่ในระดับมาก 2. อายุ ระดับการศึกษา และประสบการณ์ในการทำงานต่างกัน มีแรงจูงใจในการ ทำวิจัย แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนเพศ รายได้เฉลี่ยต่อเดือน และหน่วยงานที่สังกัดต่างกัน มีแรงจูงใจ ในการทำวิจัยไม่แตกต่างกัน 3. สิ่งที่เอื้อต่อการทำวิจัย ประกอบด้วย เงินทุนในการทำวิจัย และสิ่งแวดล้อม วัสดุ อุปกรณ์เครื่องมือ และสิ่งอำนวยความสะดวก เป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการทำวิจัย 4. แนวทางการส่งเสริมแรงจูงใจในการทำงานประจำ สู่งานวิจัย ประกอบด้วย 1) กำหนดรูปแบบการวิจัย จากงานประจำสู่งานวิจัยให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันทั้งมหาวิทยาลัย 2) จัดฝึกอบรมเทคนิคการวิจัยงานประจำสู่งานวิจัยและการศึกษาดูงานต่างสถาบัน 3) จัดให้มีคลินิกการวิจัยและมีอาจารย์ที่ ปรึกษาการวิจัย 4) ส่งเสริมให้มีการนำการวิจัยจากงานประจำสู่งานวิจัยมาใช้ในการปฏิบัติงานในหน้าที่ 5) พัฒนาทัศนคติที่ดี ในการทำวิจัย โดยการให้รางวัลแก่ผลการวิจัยที่สร้างสรรค์และเกิดประโยชน์ต่อมหาวิทยาลัย และ 6) จัดสัมมนาผลการวิจัย งานประจำสู่งานวิจัยเพื่อเปิดโอกาสให้มีการแลกเปลี่ยนข้อมูลผลการวิจัยและสร้างเครือข่ายการวิจัย