การศึกษาการจัดการเรียนรู้โดยใช้สถานการณ์จำลองอุบัติภัยหมู่ ในรายวิชาการพยาบาลฉุกเฉินและสาธารณภัย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการศึกษาเปรียบเทียบระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกับความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้ สถานการณ์จำลองอุบัติภัยหมู่ในรายวิชาการพยาบาล ฉุกเฉินและสาธารณภัย กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาชั้นปีที่ 3 จำนวน 39 คน ที่ลงทะเบียนเรียนในรายวิชาการพยาบาลฉุกเฉินและสาธารณภัย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ รูปแบบการเรียน การสอนการจัดการเรียนรู้แบบโดยใช้สถานการณ์จำลองอุบัติภัยหมู่ แบบสอบถาม ผ่านการตรวจสอบความตรงของเนื้อหาจาก ผู้ทรงคุณวุฒิ และความน่าเชื่อถือได้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค เท่ากับ 0.78 วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติการทดสอบ F-test (ANOVA) และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ต้องกระทำไปพร้อมๆ กับการเก็บรวบรวมข้อมูลตลอดเวลาในการทำวิจัย ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้ได้ใช้การวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) เพื่อใช้อธิบายถึงเป้าหมาย (objective) และจำนวนของเนื้อหา (content) และแยกแยะลักษณะเฉพาะ ของข้อความของการสื่อสารที่เห็นได้เด่นชัดอย่างเป็นระบบ จากผลการวิจัยพบว่า 1. ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนในรายวิชาการพยาบาลฉุกเฉินและสาธารณภัยอยู่ในระดับ A (ร้อยละ 43.58) ระดับ B+ (ร้อยละ 43.58) ระดับ B (ร้อยละ 10.25) และระดับ C+ (ร้อยละ 2.56) ตามลำดับ 2. ระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน กลุ่มที่ 1, 2 และ 3 ย่อมมีความพึงพอใจต่อรูปแบบการจัดการเรียนการสอนโดยใช้ สถานการณ์จำลองอุบัติภัยหมู่ในรายวิชาการพยาบาล ฉุกเฉินและสาธารณภัยแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 3. ความพึงพอใจของความพึงพอใจต่อรูปแบบการจัดการเรียนการสอนโดยใช้สถานการณ์จำลองอุบัติภัยหมู่ ในรายวิชาการพยาบาล ฉุกเฉินและสาธารณภัยส่วนใหญ่พึงพอใจการเรียนการสอนแบบนี้ในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย 4.7 ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.78) โดยพึงพอใจต่อรูปแบบการใช้สถานการณ์จำลองอุบัติภัยหมู่ในรายวิชาการพยาบาล ฉุกเฉินและ สาธารณภัยในกระบวนการสร้างสถานการณ์และการประเมินผล (ค่าเฉลี่ย 4.7 ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.8) ข้อเสนอแนะ สำหรับงานวิจัยคือ การออกแบบการสอนกระบวนการสร้างสถานการณ์และการประเมินผลสอนใน รายวิชาปฏิบัติการทางการพยาบาล