ผลของการจัดการเรียนการสอนในคลินิก โดยวิธีวิเคราะห์กรณีตัวอย่าง ต่อความสุขในการเรียนและทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงผลการจัดการเรียนการสอนในคลินิกโดยวิธี วิเคราะห์กรณีตัวอย่างต่อความสุขในการเรียนและทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล โดยมีกลุ่มตัวอย่าง เป็นนักศึกษาพยาบาลศาสตรบัณฑิต ชั้นปีที่ 3 ของวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ราชบุรี ขณะฝึกภาคปฏิบัติรายวิชาปฏิบัติการ พยาบาลบุคคลที่มีปัญหาสุขภาพ 3 ในหอผู้ป่วยวิกฤตทารกแรกเกิด โรงพยาบาลราชบุรี จำนวน 68 คน เก็บข้อมูลโดยใช้ แบบสอบถามความสุขในการเรียนและแบบวัดทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล วิเคราะห์ข้อมูลโดยหา ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนนความสุขในการเรียน และวิเคราะห์เปรียบเทียบคะแนนทักษะการคิดอย่างมี วิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาลระหว่างก่อนและหลังได้รับการจัดการเรียนการสอนในคลินิกโดยวิธีวิเคราะห์กรณีตัวอย่าง ด้วยสถิติทีแบบคู่ ผลการวิจัย พบว่า 1. ความสุขในการเรียนของนักศึกษาทุกด้านอยู่ในระดับมากมีค่าเฉลี่ยโดยรวมเท่ากับ 4.37 ( X = 4.37, S.D. = .38) 2. คะแนนทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณโดยรวม 6 ทักษะ หลังการจัดการเรียนการสอนในคลินิกโดยวิธีวิเคราะห์ กรณีตัวอย่าง สูงกว่าก่อนการสอนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p < 0.05 ดังนั้นการจัดการเรียนการสอนในคลินิกโดยวิธีวิเคราะห์กรณีตัวอย่าง สามารถพัฒนาความสุขในการเรียนและพัฒนา ทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณที่ดีขึ้นได้